روستای شایق همانطور که توضیح داده شد منطقه کشاورزی و دامپروری است . در این روستا کشت هم به صورت دیم و هم به صورت ابی کشت می شود .
زراعت در روستای شایق نیمه مکانیزه بوده و کمتر اصول مهندسی در کاشت رعایت می شود و عمدتاً کشت به صورت سنتی است .

گندم :
مهمترین محصول این روستا که محصول استراتژیک نیز می باشد گندم می باشد ، خوشه های طلایی گندم در موقع برداشت و امواج ایجاد شده در گندم زارها تصاویر شادی بخش زندگی است .
آرزوی هر کشاورزی تماشای خوشه های پر پشت گندم است ، همان قوت غالب که نان سفره برکت سفره نیز محصوب می شود . اگر چه شاید در شهرها با نان رفتار مناسبی نداشته باشند ، از مرحله پخت تا مصرف نهایی برخورد شکر آمیزی با آن صورت نمی گیرد ولی در روستا نان مقدس است . به اندازه نیاز طبخ می شود و اگر دور ریزی هم دارد خوراک طیور و حیوانان می شود . بدون اینکه نان خشکی در کار باشد . شغلی که من هر وقت با آن مواجه می شود انرا مصادف با ناشکری می دانم در قبال برکت خداوند . در روستا نان تقدس خاصی دارد و اگر در معبری یافت شود آنرا برداشته بر دیده می گذارد و می بوسد و آنرا دور از محل پا خور قرار می دهد تا خدایی ناکرده ناشکری محسوب نشود .

جو :
جو دیگر محصول عمده ایی است که در روستای شایق کشت می شود . این محصول به عنوان خوراک دام مخلوط با علوفه دیگر و کاه به احشام داده می شود .

سایر محصولات :
سیب زمینی ، عدس ، گاودانه ، یونجه ، شبدر ( خشه یا خاشا ) و به مقدار کم نخود و باقلا نیز در روستای شایق کشت می شود .